آرشیو نظرات

The Simpsons Movie 2007 BR-Rip 720p MKV
| دانلود با لینک مستقیم از سرورهای سایت |
## جهت خرید سری کامل سریال سیمپسون‌ها اینجا را کلیک کنید ##

» نام: سیمپسون‌ها – The Simpsons Movie
» سال تولید: ۲۰۰۷
» کارگردان: David Silverman
» شرکت تولید کننده: Twentieth Century Fox Film Corporation, Gracie Films
» کشور تولید کننده: آمریکا
» زمان: ۸۷ دقیقه
» زبان: انگلیسی
» زیرنویس: فارسی + انگلیسی
» کیفیت: عالی (BR-Rip 720p)
» پیوند: IMDB

خلاصه داستان: سیمپسون‌ها (به انگلیسی: The Simpsons Movie) نام پویانمایی سینمایی برگرفته از سریال پرطرفدار سیسمپسون‌ها (به انگلیسی: The Simpsons) و محصول مشترک کمپانی قرن بیستم (به انگلیسی: Twentieth Century Fox Film Corporation) و گریسی فیلمز (به انگلیسی: Gracie Films) می‌باشد که به کارگردانی دیوید سیلورمن (به انگلیسی: David Silverman) ساخته شده است. داستان از این قرار است که پس از آلوده شدن دریاچه‌ی اسپرینگ فیلد (به انگلیسی: Spring Field) به خاطر سهل‌انگاری هومر (به انگلیسی: Homer)، مقامات تمام مردم شهر را قرنطینه می‌کنند. هومر و خانواده نیز از اسپرینگ فیلد فراری می‌کنند و راهی آلاسکا می‌شوند. اما وقتی متوجه می‌گردند که شهرشان در خطر است تصمیم می‌گیرند که برای نجات شهر دست به کار شوند و…
 

« نامزد دریافت جایزه گلدن گلوب (Golden Globe) برای بهترین فیلم پویانمایی در سال ۲۰۰۸ »

## جهت خرید سری کامل سریال سیمپسون‌ها اینجا را کلیک کنید ##

1. انیمیشن روی طلق: (Cel Animation)
روشی است که در آن طراحی‌ها روی طلق اجرا و رنگ آمیزی شده و سپس روی زمینه یا "بک گراند" قرار می‌گیرند و معمولا دو فریم از هر تصویر فیلمبرداری می‌شود. تعداد فریم‌های برای هر تصویر متناسب با موضوع و نوع حرکت، قابل تغییر است. برای مثال از فیلم‌های والت دیزنی (آدم برفی) را می توان نام برد.

2. انیمیشن روی کاغذ: (Paper Animation)
در این روش به دلیل عدم استفاده از طلق‌، زمینه‌ها ساده‌تر انتخاب شده و تمامی اجزای صحنه برای هر نقاشی مجددا کشیده می‌شود. از ویژگی‌های مهم این روش یکی مواج بودن تصاویر و دیگر، سادگی پس زمینه است. ابزاری که در این روش به کار می‌رود، می‌تواند مدادهای مختلف، راپید، قلم فرانسه، پاستل، آبرنگ، رنگ روغن و یا هر وسیله تازه دیگری باشد. مثال: فیلم تداعی ساخته نورالدین زرین کلک.

3. انیمیشن بدون دوربین: (Animation Without Camera)
یکی از ساده ترین و ارزان ترین راه‌های ساخت فیلم انیمیشن، شاید همین روش باشد. زیرا می‌توان با استفاده از نوار فیلم خام یا نور خورده، بدون استفاده از دوربین و مراحل لابراتوری، فیلم ساخت. اگر فیلم خام را ظاهر کنیم و یا فیلم‌های قدیمی و مستعمل را با مقداری آب ژاول شستشو دهیم‌، نوار شفافی به دست می‌آید که می‌توانیم با ابزار مختلفی مثل مداد چرب، مرکب، رنگ روغن و یا وسایل دیگری، روی هر فریم آن پی‌درپی طراحی کنیم که حاصل آن، فیلم انیمیشن است، همچنین با ایجاد خراش روی فیلم می‌توان انیمیشن‌های خالص، زیبا و موثری را خلق کرد. برای اجرای این روش از فیلم ۱۶ میلیمتری می‌توان استفاده کرد، ولی بهتر است برای تسهیل کار و گرفتن نتیجه بهتر از کادرهای بزرگتری مثل ۳۵ میلیمتری و یا حتی ۷۰ میلیمتری استفاده شود. می‌توان «نورمن مک لارن» (به انگلیسی: Norman McLaren) را که سال‌های بسیاری از عمرش را صرف تجربه این روش نمود و دستاوردهای با ارزشی را خلق کرد، به عنوان ابداع کننده و توسعه دهنده این روش دانست. از جمله محصولات این متد می‌توان به انیمیشن کوتاه دو خواهر (به انگلیسی: Two Sisters) با کارگردانی کارولین لیف (به انگلیسی: Caroline Leaf) اشاره نمود.

4. کات اوت یا انیمیشن با بریده مقوا: (Cut Out)
پرسوناژ با بریده مقوا ساخته و مفصل گذاری می شود و گاه به صورت کولاژ (Collage) یعنی با بریده مواد دیگری مانند پارچه، نخهای مختلف، کاموا، کاغذهای گوناگون روزنامه و یا عکس شکل می‌گیرد و زیر دوربین، کادر به کادر حرکت داده و فیلمبرداری می‌شود. لی لی حوضک ساخته وجیه الله فرد مقدم، از نمونه های خوب این روش به شمار می رود. این تکنیک به صورت کات اوت سایه‌ای (Silhouette Animation) نیز اجرا می شود، با این ترتیب که اشکال لازم را از مقوای سیاه می سازند و از پشت به آن نور می‌تابانند. در این صورت بیننده می‌تواند تصویر را به صورت سایه‌های بسیار مشخص که حرکت می‌کنند، ببیند.

5. انیمیشن سه بعدی: (Three Dimensional Animation یا ۳D Animation)
این تکنیک با فیلمبرداری تک فریم از پرسوناژهای عروسکی یا هر پرسوناژ سه بعدی دیگر اجرا می‌شود. یعنی از هر حرکت عروسک‌هایی که مفصل‌های فرم پذیری دارند ، یک یا دو فریم فیلم گرفته می‌شود. این تکنیک گاهی نیز با احجام و اشیایی مانند میخ و چکش، چراغ مطالعه، مهره‌های شطرنج و یا هر شی سه بعدی دیگری اجرا می‌شود. "کلیمیشن" (Claymation) نیز کار سه بعدی دیگری است. در گذشته پرسوناژها و برخی از عناصر پس زمینه با گل ساخته و سپس حرکت داده می‌شدند. ولی امروزه با استفاده از خمیر مجمسه سازی و موم یا مواد مشابه دیگری ساخته و حرکت داده می شوند.

6. انیمیشن با عکس: (Photo Animation)
از سوژه در حال حرکت، عکس‌های پی در پی گرفته می‌شود و با انتخابی از آنها و تغییرات دیگر، دور عکس‌ها بریده شده و سپس روی پس زمینه، که ممکن است عکس یا نقاشی باشد، قرار می‌گیرند و فیلمبرداری می‌شوند. گاه ممکن است به جای عکس، از فتوکپی استفاده شود. این شیوه نیز به علت تغییراتی که در عکس به وجود می‌آید، جذابیتی ویژه پیدا می‌کند، که می‌توان با استفاده از مداد رنگی یا پاستل جلوه های گرافیکی ویژه ای را خلق نمود، همچنین از فتوکپی رنگی هم می‌توان استفاده کرد.

7. پیکسیلیشن یا زنده نمایی: (Pixelation)
در این روش، پرسوناژ زنده، بازیگر نقش اصلی است و مقاطعی از حرکت پرسوناژ انتخاب شده و چند کادر فیلمبرداری می شود. حاصل، حرکت منقطع بازیگر است که با سرعت‌های متفاوت و متناسب موضوع فیلم، حالتی تازه و بدیع را القا می‌کند. به عنوان نمونه می‌توان فیلم سیاه و سفید، ساخته سهراب شهید ثالث را نام برد.

8. پین اسکرین: (Pin Screen)
برای اجرای این تکنیک، هزاران سوزن در یک صفحه جاسازی شده و با تغییر ارتفاع این سوزن‌ها و نیز نورپردازی از یک زاویه بخصوص، تصاویری به وجود می‌آید که حاصل انعکاس نور بر مقطع سوزن‌ها می‌باشد. در این روش انیماتورها در پشت و جلو صفحه عمودی (Pin Screen) قرار می‌گیرند و سوزن‌ها را به حرکت در می‌آورند. برای مثال می‌توان به انیمیشن کوتاه بینی (به انگلیسی: The Nose)، کار مشترک الکساندر الکسیف (Alexander Alexeieff) و کلر پارکر (Claire Parker)، که ابداع کننده این تکنیک بوده‌اند، اشاره نمود.

9. انیمیشن زیر دوربین: (Under Camera Animation)
در این روش یک صفحه شیشه‌ای را که از زیر نور پردازی شده، انتخاب می‌کنند، و روی آن اجسام ریزی مثل ماسه، خرده‌های چوب، خرده‌های چای، منجوق و یا مواد ریز دیگری ریخته و به آن شکل می‌دهند. سپس با تغییر تدریجی و مرحله‌ای تصاویر و فیلمبرداری فریم به فریم از آنها فیلم انیمیشن می‌سازند. ویژگی این روش در این است که اکثر کارهای طراحی یا نقاشی، زیر دوربین و به هنگام فیلمبرداری تک فریم انجام می‌شود و چون تغییرات فی البداهه هستند، تصاویر زیبایی تشکیل می‌دهند که حس بیشتری را از فضای فیلم به بیننده منتقل می‌سازند. مانند انیمیشن کوتاه خیابان (به انگلیسی: The Street) ساخته کارولین لیف.

10. روتوسکپی: (Rotoscopy)
ابتدا فیلمی از پرسوناژهای زنده تهیه می‌شود، سپس با الگو قراردادن حرکت پرسوناژها در فیلم، طراحی‌های جدید تهیه شده و فیلمبرداری می‌شوند که البته تکنیکی است که در خدمت بعضی از روش‌های فوق می‌تواند قرار گیرد. استفاده از روش روتوسکپی را در غالب فیلم‌های به یاد ماندنی کمپانی والت دیزنی می‌توان دید.

11. داینامیشن: (Dynamation)
در این تروکاژ با استفاده از روش نمایش از پشت، صحنه های عروسکی، با طبیعت و تصاویر واقعی از موجودات زنده پیوند زده می‌شوند و دنیای خیالی با دنیای واقعی درهم می‌آمیزند. ابتدا هنرپیشه‌ها به کمک تخیل و دکوپاژ دقیقی که کارگردان بر مبنای سناریو در دست دارد، با موجودات خیالی که وجود خارجی ندارند، حرف می‌زنند و یا به ایفای نقش می‌پردازند. مثلا با یک اسکلت فرضی هشت دست که به وسیله شمشیری می‌جنگند. کلمه داینامیشن همواره نام ری هاری هاوزن (به انگلیسی: Ray Harry Hausen) را تداعی می‌کند. وی فیلم‌های متعددی با این روش ساخته است که هفتمین سفر سندباد یکی از نمونه های خوب این روش است.

12. دیاگرام انیمیشن: (Diagram Animation)
در این روش از همه امکانات انیمیشن استفاده نمی‌شود، بلکه فقط از شکل‌های ساده، خطوط و یا فلش‌ها برای نشان دادن بعضی از موضوعات بسیار ساده استفاده می‌شود که غالبا کاربرد آموزشی دارند.
 

13. انیمیشن کامپیوتری: (Computer Animation)
در این روش طراحی‌های بین دو کلید، ایجاد بافت، پرسپکتیو، رنگ، زاویه دید، جهت گردش و سیکل‌های حرکتی به وسیله کامپیوتر انجام و کامل می‌شود، با این ترتیب که اطلاعات لازم به کامپیوتر داده، و حرکات مورد نظر برنامه‌ریزی می‌شود و بقیه کارها با کامپیوتر است. درباره این روش بعدها به طور مفصل‌تر بحث خواهیم نمود.

14. کپچر موشن: (Captur Motion)
کپچر موشن به نوعی پیشرفته‌ترین و کارامد‌ترین روش ساخت انیمشن است. این متد به این صورت است که با پوشیدن لباس مخصوص که دارای سنسورهای حرکتی ویژه‌ای در نقاط مختلف است، حرکات (موشن) فرد ذخیره (کپچر) و وارد کامپیوتر می‌شود و با برنامه ‌های ویژه جای سنسورها را بر روی مفاصل آبجکت قرار می‌دهند و آبجکت به حرکت در می‌آید. برای مثال انیمشن‌های فاینال فانتزی (به انگلیسی: Final Fantasy) با این روش ساخته شده‌اند.

مقدمه

پویانمایی، زنده‌نگاری یا انیمیشن (به انگلیسی: Animation) نمایش سریع و متوالی تصاویری از اثر هنری دوبعدی، یا موقعیت‌های مدل‌های واقعی، برای ایجاد توهم حرکت است. حرکت روان تصاویر متحرک در پویانمایی‌ها، ناشی از یک خطای دید است که به دلیل پدیده‌ی ماندگاری تصاویر پدید می‌آید. رایج‌ترین روش برای نمایش زنده نگار، سینما یا ویدئو است. واژه انیمیشن در زبان فارسی تاکنون به واژگان "جان بخشی"، "متحرک سازی"، "پویانمایی" و "زنده نگاری" ترجمه شده است.

به عبارت دیگر هنر حرکت بخشیدن به اشیای بیجان را انیمیشن گویند. انیمیشن نوعی انگیزش هنری به حساب می آید که خیلی پیش از صنعت فیلم شکل گرفت. واژه انیمیشن مشتق شده است از واژه لاتین «انیما» (Anima) یعنی «نفس زندگی» و بهتر است برای انیمیشن مورد نظرمان واژه «انیمیشن سینماتیک» را بکار ببریم. انیمیشن سینماتیک یعنی: ثبت فازهای مجزا و تک تک که به طوری به تصویر کشیده می شوند که توهم و خیال حرکت را در قالب اجسام بیجان در قوه باصره آدمی ایجاد می کند.

تاریخچه

قدیمی‌ترین نمونه‌های تلاش برای بدست آوردن توهم حرکت در طراحی ایستا را می‌توان در نقاشی‌های دوران نوسنگی غارها پیدا کرد، در جائیکه حیوانات با چندین شکل پای رویهم افتاده مجسم شده‌اند، که آشکارا کوششی برای رساندن احساس حرکت است. فناکیس توسکوپ، زوتروپ و پراکسینوسکوپ، همچنین فلیکربوک، قدیمی‌ترین اسباب‌های زنده نگاری محبوب اختراع شده در طول سده ۱۸۰۰ هستند.

شخص خاصی به عنوان مخترع هنر فیلم پویانما وجود ندارد، چرا که افراد بسیاری پروژه‌های متعددی که می‌توان به عنوان گونه‌های مختلف زنده نگاری مطرح کرد را تماما در زمان‌های یکسانی انجام می‌دادند. فیلمساز فرانسوی «جورج ملیس» که سازنده جلوه‌های ویژه فیلم‌هایی مانند «سفری به ماه» بود، تکنیکهای بسیاری در کارش استفاده می‌کرد- که یکی از آنها نگه داشتن جرخش فیلم دوربین، و تغییر کوچکی در صحنه و سپس دوباره به جرخش در آوردن فیلم دوربین بود. این بسیار شبیه به ایده‌ای است که بعدها زنده نگاری استاپ-موشن شد. ملیس به طور اتفاقی به این تکنیک دست یافت. هنگامی که او اتوبوسی را در حال رد شدن از جلوی دوربین می‌گرفت، دوربین خراب شد. موقعیکه دوربین تعمیر شد، درست زمانیکه ملیس شروع به فیلم گرفتن کرد، تصادفاً یک اسب از جلوی دوربین رد شد. نتیجه آن بود که در فیلم به نظر می‌رسید که اتوبوس به یک اسب تبدیل می‌شود.

ج.استوارت بلکتون شاید اولین فیلمساز آمریکایی باشد که تکنیک‌های استاپ-موشن و انیمشن طراحی دستی را استفاده کرد. ادیسون او را با فیلمسازی آشنا کرد. او با اولین کارش مورخ ۱۹۰۰ که کپی رایت داشت، پیشگام این ایده‌ها در دوران قرن بیستم شد. بسیاری از فیلمهایش، از میان آنها طراحی سحر آمیز (۱۹۰۰) و فکاهی صورت‌های متغیر مسخره (۱۹۰۶) نسخه‌های فیلم روزمره از بلکتون «هنرمند درخشان» بود، و نسخه‌های اصلاح شده مورد استفاده ملیس قدیمی‌ترین تکنیک‌های استاپ-موشن برای ساختن سری‌هایی از طراحی‌های روی تخته سیاه بود که به نظر می‌رسند که حرکت می‌کنند و خود را تغییر شکل می‌دهند. فکاهی صورتهای متغیر مسخره به عنوان اولین فیلم پویانماشده واقعی ثبت، و بلکتون به عنوان اولین زنده نگاری واقعی شناخته شده‌است.

هنرمند فرانسوی دیگری به نام ایمل کال، شروع به طراحی سلسله کارتون‌هایی کرد. او در سال ۱۹۰۸ فیلمی با نام Fantasmagorie به معنای تخیلات متغیر را ساخت. این فیلم شامل تعداد زیادی طراحی ساده سرگردان است که به هم تبدیل می‌شوند، مانند بطری شراب که به یک گل تبدیل می‌شد. همچنین قسمتهایی از تصاویر زنده وجود داشت، جایی که دست زنده نگار وارد صحنه می‌شد. این فیلم با طراحی هر فریم روی کاغذ ایجاد شده بود و هر فریم با نگاتیو فیلم گرفته می‌شد، که به تصویر، ظاهر تخته سیاه را می‌داد. بدین ترتیب Fantasmagorie نخستین فیلم پویانمایی سنتی (طراحی دستی) به شمار می‌آید.

در ادامه موفقیت‌های بلکتون و کال، هنرمندان متعدد دیگری شروع به تجربیاتی در زنده نگاری کردند. از جمله وینزور مکی که یک کارتونیست موفق روزنامه بود. او زنده نگاری‌های پرجزئیاتی ساخت که نیازمند تیم هنرمندان و توجهی طاقت فرسا به جزئیات بود. هر فریم یک طراحی روی کاغذ بود که همواره می‌بایست که پس زمینه و شخصیت‌ها هردو دوباره طراحی و انیمیت شوند. برجسته‌ترین فیلم‌های مکی عبارتند از نموی کوچولو (۱۹۱۱)، دایناسور گرتی (۱۹۱۴) و غرق شدن لوسیتینیا (۱۹۱۸).

تولید فیلم‌های زنده نگاری کوتاه، که عموما «کارتون» نامیده می‌شوند، در طول دهه ۱۹۱۰ به یک صنعت بدل شد، و کارتون‌های کوتاه برای نمایش در فیلم‌های سینما تولید شدند. موفق‌ترین تولید کننده قدیمی زنده نگاری «جان رندولف ری» بود، کسی که همراه با «ارل هرد» پویانما، سل پویانمایی (پویانمایی روی طلق) را پایه گذاری کرد که در باقی دهه بر صنعت زنده نگاری حکمفرما بود.

پویانمایی در ایران

پویانمایی در ایران از اواخر دهه پنجاه میلادی وارد عرصه شد. نخستین تلاش‌ها برای ساخت پویانمایی در ایران توسط اشخاصی مانند اسفندیار احمدیه، جعفر تجارتچی، پرویز اصانلو، نصرت‌الله کریمی، پترس پالیان و اسدالله کفافی در بین سال‌های ۱۳۳۵ تا ۱۳۴۰ خورشیدی و در اداره کل فرهنگ و هنرهای زیبای تهران صورت گرفت. نخستین فیلم کوتاه پویانمایی نیز توسط اسفندیار احمدیه باعنوان ملانصرالدین در سال ۱۳۳۶ خورشیدی، با امکانات بسیار محدودی ساخته شد. در حال حاضر بزرگ ترین سفارش دهنده انیمیشن در ایران صدا و سیما است که سالانه هزاران دقیقه انیمیشن از تهیه کنندگان خریداری می کند. سینمای انیمیشن ایران پدیده ای نوظهور محسوب می شود که تا کنون شاهد اکران چند فیلم بلند از جمله خورشید مصر (دوبعدی) به کارگردانی بهروز یغمائیان، هفت رنگ به کارگردانی مازیار محمدی نژاد (سه بعدی) و قلب سیمرغ به کارگردانی وحید نصیریان (سه بعدی) و سرزمین خواب به کارگردانی علی لطفی (سه بعدی) بوده است.